Wervelkanaalstenose oorzaken, symptomen, diagnose en behandeling

Wervelkanaalstenose is een vernauwing van de ruimtes in de ruggengraat, die druk op het ruggenmerg en de zenuwen veroorzaakt. Ongeveer 75% van de gevallen van stenose ontstaan in de lage rug (lumbale wervelkolom). In de meeste gevallen, zal de vernauwing van de wervelkolom de zenuwwortel samendrukken, dat pijn kan veroorzaken aan de achterkant van het been.

Wat zijn de oorzaken Wervelkanaalstenose?

Er zijn vele mogelijke oorzaken van Wervelkanaalstenose, bijvoorbeeld:
Veroudering: Met de leeftijd, kunnen de ligamenten van het lichaam (taai bindweefsel tussen de botten in de wervelkolom) verdikken. Sporen (kleine gezwellen) kunnen zich vervolgens op de botten en in het wervelkanaal ontwikkelen. De dempende schijven tussen de wervels beginnen te verslechteren, en de facetgewrichten (platte oppervlakken aan elke wervel) kunnen vervolgens gaan breken. Al deze factoren beperken de ruimtes in de wervelkolom.
Artritis: Osteoartritis en reumatoïde artritis zijn twee vormen van artritis die de wervelkolom kunnen beïnvloeden.
Erfelijkheid: Als het wervelkanaal bij de geboorte te klein is, kunnen symptomen van wervelkanaalstenose de kop opdoen bij een jonge leeftijd. Structurele misvormingen aan de wervels kunnen vernauwing van het wervelkanaal veroorzaken.
Instabiliteit van de wervelkolom of spondylolisthesis: Als één wervel voor de andere schuift, kan dit het wervelkanaal verstoren.
Tumoren aan de wervelkolom: Abnormale groei van zacht weefsel kunnen het wervelkanaal direct beïnvloeden, dit door de ontwikkeling van ontstekingen of door groei van weefsel in het wervelkanaal. Weefselgroei kan leiden tot botresorptie (botverlies door overactiviteit van bepaalde botcellen) of verschuiving van het bot en de uiteindelijke ineenstorting van de draagconstructie binnen de wervelkolom.
Ongeluk: Ongevallen en letsels kunnen de wervelkolom en het wervelkanaal ontwrichten, en breuken veroorzaken die botfragmenten produceren, die vervolgens het wervelkanaal doordringen.

Wat zijn de symptomen van Wervelkanaalstenose?

Wervelkanaalstenose kan leiden tot lage rugpijn, evenals pijn in de benen. Stenose kan de zenuwen, die de spierkracht en het gevoel in de benen controleert, samenknijpen. Bijkomende symptomen zijn:
– Frequente valpartijen en onhandigheid
– Pijn en moeite bij het lopen
– Gevoelloosheid, tintelingen, en een warm of koud gevoel in de benen

Hoe wordt Wervelkanaalstenose gediagnosticeerd?

Wervelkanaalstenose kan moeilijk te diagnosticeren zijn, omdat de symptomen ook door andere redenen veroorzaakt kunnen worden. Vaak hebben mensen met Wervelkanaalstenose geen geschiedenis van rugklachten, of een recente blessure. Ongebruikelijke symptomen aan het been zijn vaak een aanwijzing voor de aanwezigheid van stenose. Als eenvoudige behandelingen, zoals veranderingen in de houding of niet-steroïde ontstekingsremmende geneesmiddelen, het probleem niet verlichten, kunnen speciale onderzoeken nodig zijn om de oorzaak van het probleem vast te stellen. Een MRI of CT scan kan een vervolgstap zijn. Een Myelografie (röntgenfoto die genomen wordt na het injecteren van een kleurstof in de rug) kan soms uitgevoerd worden. Deze en andere beeldvormende onderzoeken, kunnen informatie over de botten en weefsels geven, en helpen bij een diagnose.

Hoe wordt Wervelkanaalstenose behandelt?

Wervelkanaalstenose kan op verschillende manieren behandelt worden. Behandelingsmogelijkheden zijn onder andere:
Veranderingen in de houding: Voor mensen met een stenose kan het buigen van de wervelkolom, door voorover te buigen tijdens het lopen, hun symptomen verlichten. Liggen met de knieën opgetrokken naar de borst, kan ook enige verlichting bieden. Deze posities/bewegingen kunnen de mogelijke ruimtes voor de zenuwen vergroten, waardoor het wandelen van grote afstanden mogelijk wordt.
Medicijnen: In sommige gevallen kan de druk op de zenuwen veroorzaakt worden door ontstekingen of zwellingen. Niet-steroïde ontstekingsremmende geneesmiddelen, zoals aspirine of ibuprofen, kunnen helpen de symptomen te verlichten.
Rust: Rust, gevolgd door een geleidelijke hervatting van lichaamsbeweging, kan helpen. Lichaamsbeweging zoals fietsen wordt ook vaak aanbevolen.
Chirurgie: Als andere behandelingen de pijn niet verlichten, kan chirurgie aanbevolen worden om de druk op de zenuwen te verlichten.